April 2016

Beste vrienden,

Gedwongen door een ernstige ziekte, heb ik het binnenland van Haïti vorige maand verlaten…  Het is mijn hoop om het werk te hervatten op het “veld” binnen 6 maanden, misschien wel voor kortere periodes daar ik toch zal moeten werken aan een andere levensstijl. In Haiti & Bolivia beschik ik niet over de nodige condities om dit te doen en ervaar ik natuurlijk altijd extra stess door de vele medische gevallen. 

Het is nu tijd om een andere strijd strijden … De verandering voor mij van arts in patiënt is niet gemakkelijk, maar een “must”. Na zoveel jaren werk in Bolivia, Haiti, onder de minderheidsgroepen in N. Pakistan en na tussenkomst gedurende Supertyfoon in de Filipijnen eind 2013; ben ik nu gedwongen om te zorgen voor mezelf. Bloed en andere tests toonden alarmerende cijfers. Het zal waarschijnlijk maanden duren om terug het normale ritme op te pakken…

Ik had net de laatste 4-5 jaar heel wat boeken gelezen en webinars gevolgd (indien Internet beschikbaar was) over hoe chronische ziekten en kanker op een natuurlijke manier te behandelen. Ik deed dit in feite daar ik – als dokter – meer en meer geconfronteerd werd met ernstige chronische ziekten en ook kanker, zelfs in de armste regio’s ter wereld. Zodoende zocht ik naar natuurlijke middelen om alzo ook daar mensen genezing en hoop te geven. Er is immers meestal geen elektriciteit noch drinkwater en ook geen scholing / opleiding in de streken waar ik werk, zeker niet in de afgelegen regio’s van Haïti.

Ik ben God dankbaar dat hij mij de nodige wijsheid heeft gegeven en speel nu zelf  “proef konijn” ;) Ik negeer natuurlijk niet de klassieke geneeskunde maar moet bekennen dat ik toch sceptisch sta tegenover de behandeling van heel wat chronische ziekten, kanker, etc…

Na eerst een aantal weken alle infectie en inflammatie uit mijn lichaam weggeruimd te hebben, heb ik me nu mezelf al 6 weken op eigen behandeling gezet en ik moet zeggen dat ik me honderd keer beter voel dan begin Maart, toen ik toch wel wat in paniek sloeg toen ik alleen via e-mail mijn eigen resultaten binnenkreeg 10.000den Km’s van huis…

Ik voel me wel zeer snel moe en besef dat ik nog meer moet rusten en meer oefening moet doen. Het blijft echter moeilijk voor mij om zo veel mensen op het zendingsveld plots te  verlaten. Het werd mijn 2de familie na tientallen jaren samen met hen te werken. Toch geef ik de moed niet op en zal Doctors On Mission verder tot zegen van velen leiden. Ik kan voorlopig alles vrij eenvoudig “online” opvolgen vanuit mijn Sta Caravan hier in mijn geboortedorp Wachtebeke waar ik omgeven word door de liefde van mijn familie en vrienden. Ook kan ik – God zij dank – rekenen op een goed lokaal leiderschap in de landen waar ik werk.

We blijven dus rekenen op jullie allemaal om in de streken waar we werken kind en mens hoop en leven te geven.  Soms zijn het enkel enkele medicijnen of een operatie die werkelijk het verschil tussen leven en dood brengen. Soms beschermen wij samen door het geven van minimale huisvesting (wezen) en een bed deze kinderen van verder dreigend onheil. Het mogelijk maken van eenvoudig onderwijs zal hen dan weer leren zelf vissen en daardoor kunnen we samen generaties ten goede veranderen.

Ik ben dus op dit moment reeds een maand in mijn eigen land (Belgie). De liefde en vrede die ik hier ervaar in mijn geliefd “Vlaanderen land” geven me rust en kracht! De gezondheidszorg is hier – vergeleken met zoveel andere landen – werkelijk optimaal.

Toch streef ik naar een eerdere holistische-integratieve aanpak. Vele van die behandelingen zijn jammer genoeg niet erkend wat de behandeling soms extra duur maakt maar ik opteer om nog vele jaren dit werk verder te kunnen blijven doen met een hersteld lichaam. Misschien niet meer zoals ik gewend was (lange termijn) daar ik – zoals hoger aangegeven – toch een andere levenswijze zal moeten aannemen.

In de tussentijd, kwam “N. Pakistan” gevaarlijk dicht bij ons via de bomaanslagen in Zaventem en Brussel centrum. Ik ben heel dankbaar dat vooral de bomaanslag in het metrostation van Maelbeek in de buurt van de Europese Commissie geen schade bracht aan mijn dochter Karolien die net op 1 Maart een stage was begonnen bij de Europese Commissie.

Karolien had net haar studies Politieke en Sociale Wetenschappen – met nadruk op Internationale Humanitaire rechten  in het bijzonder voor vrouwen en kinderen – in York, England (Magna Cum Laude) voltooid. Ze kon niet beginnen met haar laatste jaar Master Degree in Londen wegens gebrek aan fondsen. Dit ondanks de verkregen beurzen en de maximaal aangegane leningen.

Zoals velen weten studeerde Karolien eerst ook 1 jaar Journalistiek en Creatief schrijven aan de Sarah Lawrence Universiteit in New York, US.

Karel-Bart, nu al 1,5 jaar getrouwd, bekroonde zijn 4 jaar Kandidatuur Geneeskunde met  Suma Cum Laude in Boston, US en is nu begonnen aan zijn 6de (van de 8 jaar basis Geneeskunde) aan de Columbia University in New York, US. Hij kon wel de nodige leningen bij mekaar krijgen. Zoals de meesten weten zijn mijn beide kinderen MK’s (Missionary Kids) en geboren in de Boliviaanse Andes … nu al meer dan 20 jaar geleden.

Ikzelf kon heel wat mooie werk verrichten onder de weeskinderen in Morency, Haïti en zag in de tussentijd ook nog veel patiënten. Ik kan alleen God danken dat ik – in deze toch wel vreemde en wrede wereld – zoveel kon doen om gezondheid en hoop aan zo veel wanhopige mensen en kinderen te brengen… tot ik zelf ziek werd….

We hadden net een van de beoogde 10 eenheden eindelijk afgewerkt. Elke unit (prijs 15.000 Euro; alles inbegrepen) geven slaapzaal, bedden, kleine keuken, hygiënische toiletten en douches en een grote eetzaal voor 20 kinderen. De eetzaal wordt ook als klaslokaal gebruikt en wordt zelfs plots een kliniek als ik toekom. De slaapzaal wordt dan – als het nodig is – onderzoeks en ziekenzaal.

Het is onze hoop binnenkort van start te gaan met een tweede eenheid in Morency en een eerste in de bergen in Manceau. Net vandaag kreeg ik bericht binnen vanuit Manceau dat een terrein voor dit doel geschonken werd. Ook een groot deel van de arbeid is zo goed als gratis.

Manceaux is ongeveer 16 uur rijden van Morency en je moet eigenlijk via de stad Port-au-Prince doorgaan vanuit het verre Zuid-Westen aan de kust naar het onherbergzame  Manceaux in de Noord-Oostelijke bergen aan de grens met de Dominicaanse Republiek.

Maar vermoeidheid, algemeen ziekte gevoel en overal pijnen stopten mij. Eerst dacht ik aan het Zika virus dat – zoals jullie wel weten – al schade heeft toegebracht aan miljoenen mensen doorheen Zuid-Amerika en het Caribisch gebied, vooral dan in de afgelegen streken.

Ikzelf volg nu het werk uit België zo goed mogelijk verder op. In elk land is er een lokale directeur aangewezen met wie ik het frequenst kontakt heb.

God zij dank kon ik een sterke professionele leiderschap uitbouwen, niet alleen in Haïti, maar zeker ook in Bolivia en N. Pakistan.

Zo pas hoorde ik nog een immense droevig bericht vanuit Bolivia. Dra. Esther, die ons sinds jaar en dag bijstaat in onze mobiel kliniek werk en ook in onze kliniek in Z. Bolivia (Tarija) verloor deze maand haar geliefde echtgenoot, Pr. Fernando. Pastor Fernando verloor het leven op 1 van de gevaarlijke wegen in de Boliviaanse Andes. Dra. Esther blijft alleen achter met een dochtertje van 3 jaar. Toch besloot ze moedig om het werk met Doctors On Mission verder te zetten. Ze verdient daarbij alle steun die ze maar kan krijgen!

Nogmaals, het werk van Doctors on Mission blijft verder draaien! Zonder uw hulp, kan deze missie niet overleven! Naar aanleiding van enkele vragen wil ik ook beklemtonen dat de administratie kosten 0% zijn. Ja, je leest het goed. 0%! Het is vooral mijn Laptop en verder vrijwilligerswerk in het Westen die deze medische missie gaande houdt.

Het kan allemaal simpel gesteld worden. Zonder uw hulp voor voeding en medicijnen, zullen deze kinderen niet overleven. Zonder de juiste opleiding, kunnen ze niet leren om te vissen om later hun eigen brood op tafel te krijgen en verder generaties ten goede te beinvloeden. Zonder beschutting (zie Facebook) of een bed kunnen zij niet beschermd worden tegen allerhande dreigingen en gevaren van buitenaf. Zonder het nodige vervoer in Bolivia, kunnen we niet uitreiken naar de Quetchua’s, Guaranies en een aantal kleinere Amazone stammen met onze teams in Bolivia. Zonder rolstoelen blijven de Pakistaanse weeskinderen (van de minderheidsgroepen) letterlijk in “hun” hoek zitten en zonder naaimachines, hebben vele Pakistaanse weduwen geen middel om geld te verdienen voor hun gezin nadat hun echtgenoten dikwijls op wrede manier zijn gemarteld, verminkt of vermoord door extremistische groepen. Kortom, zonder uw daadwerkelijke hulp, is er geen hoop voor leven onder hen! Omgeven door Al Qaeda, Taliban en nu ook ISIS moeten deze mensen aan migratie naar Europa zelfs niet denken!

Beste vrienden, tot slot, zou ik misschien voor de eerste keer – ivm stijgende medische – en huisvestingskosten graag dat jullie even zouden overwegen voor een extra donatie op mijn persoonlijke rekening. Momenteel verblijf ik in een 2de hands zomer Stacaravan en schaf het nodige huishoud materiaal aan. Ook moet ik de middelen kunnen blijven aanschaffen die mij recht houden en op een “healing journey” zetten. Hieronder vindt u meer gegevens over mijn persoonlijke en ook onze Doctors On Mission rekening.

Wij danken u voor uw grote steun en gebeden!

Wordt vervolgd ;)

Rik

Doctors on Mission – Belgie:   

vzw Doctors on Mission

Dexia bank 552-3280600-11

IBAN : BE30-5523-2806-0011

BIC (SWIFT code) : GKCCBEBB

(Fiscale attesten verkrijgbaar)

Rik Celie

Fortis Parisbas Bank

BE50 0016 2521 7418

Swiftcode: GEBABEBB

(Geen Fiscale attesten verkrijgbaar).