Wat is het eerste half jaar 2024 weer vlug verstreken. De expedities gaan ondertussen zonder ophouden door.

Beste vrienden,

Wat is het eerste half jaar 2024 weer vlug verstreken. De expedities gaan ondertussen zonder ophouden door.

We zijn nu net terug van een uitgebreide medische tocht in heel verafgelegen Andes dorpen tussen de 3.000 en 3.500 meter. Onze Boliviaanse artsen, tandartsen en verplegend personeel nemen ondertussen meer en meer het werk in handen. Dit is echt hoopgevend na 10-tallen jaren medisch missie werk in de allerarmste gebieden. De nood voor verdere ondersteuning van dit werk blijft echter zeer groot. Zie daarvoor www.DoctorsOnMission.org

Elk jaar brengen we hoop en zorg in heel arme Andes dorpen die gelegen zijn tussen de 3.200 en 3.800 meter. Ook nu bevind ik mij met mijn echtgenote op onze Andes missie basis op een 3.300 meter hoogte om verscheidene tochten mee te begeleiden.

We gaan niet alleen naar de Andes uit maar ook naar afgelegen subtropische gebieden en naar de Amazone streek, Deze zeer afgelegen tropische dorpjes of stammen (Aeoreo’s, Yuracare’s, etc..) liggen in het Amazonegebied tegen de Braziliaanse grens (Roboré – Puerto Suarez). Sinds de hevige bosbranden en de Covid epidemie is dit steevast een streek die we niet naast ons kunnen neerleggen.

In al deze gebieden is er geen of geen adequate medische hulp te vinden. We zijn daar dus steeds zeer welkom want altijd zijn er vele kinderen en mensen die moeten behandeld worden. Soms wordt het zelfs te veel en geraken we wel echt vermoeid daar we al heel vroeg s’morgens beginnnen met het opzetten van ons “geïmproviseerd” medisch kamp.

Soms is er ook ziekte onder onze teamleden omwille van de slechte hygiënische omstandigheden waarin we moeten werken maar we vertrouwen erop dat dit missie werk kan blijven doorgaan. Eens aanwezig is het werk non-stop tot werkelijk alle nodige medicatie opgebruikt is. In deze streken kan men immers niet op afspraak werken, werk je soms door de weekends heen en ben je zo goed als altijd het enige werkzame team. Als de mensen nog maar zien dat we een medisch kamp opbouwen, komen ze onmiddellijk af met hun ziekte of voor een medische check-up.

Baby’s, kinderen, tieners, volwassenen en ouderen krijgen zo niet alleen de nodige medische zorg maar ook worden leuke creatieve activiteiten aangeboden. Zo zorgt mijn echtgenote Carolien steeds voor een leuke aanpak om de kinderen enthousiast te maken door het organiseren van allerlei activiteiten, krijgen de kinderen “grime” als ze bijvoorbeeld een puzzel wedstrijd winnen, etc…. Tevens werkt dit bijzonder goed als een “lokmiddel” om deze kinderen te bereiken en hen dan de nodige tand- of andere verzorging te verlenen.

Het zijn jullie donaties die ons in staat stellen om onze hulpverlening verder te zetten met onze Boliviaanse medische teams. Dit nu al 34 jaar lang… Hiervoor zijn wij oprecht dankbaar en als je via www.DoctorsOnMission.org naar donaties gaat kun je steeds een bijdrage leveren. Wel vraagt de Belgische overheid nu om het rijksregisternummer weer te geven om een fiscaal attest te kunnen krijgen. Wij op onze beurt hebben heel graag jullie e-mailadres enkel en alleen voor het versturen van een fiscaal attest en misschien een 2-tal Nieuwsbrieven per jaar. De ganse Belgische administratie is immers gratis waardoor we zeer efficiënt te werk moeten gaan.

Omwille van zelf opgelopen ziekten, vermoeidheid en/of de noodzaak aan dringende fondswerving komen we natuurlijk ook soms in België (en Nederland). Het maakt deel uit van onze missie. Ons doel blijft echter een getuigenis van zorg en liefde te brengen voor de meest noodlijdenden in Bolivia.

Gedurende het eerste half jaar van 2024 konden we eindelijk ook een nieuwe ambulance aanschaffen. Het geld is op dit moment onderweg van België naar Bolivia maar ook dit is geen eenvoudige taak omwille van een soort bankencrisis in Bolivia. Op dit moment (22 Mei 2024) is een beetje bang afwachten of en wanneer het geld zal toekomen want met landen als Bolivia, Haïti, etc… weet je maar nooit.

De mooiste “actie” voor fondswerving dit eerste half jaar was wel een “fond wervende activiteit” onder de collega-Belgische artsen van mijn promotiejaar (1988). Het grote doel was om net geld in te zamelen voor deze nieuwe ambulance daar de oude “4*4 Jeep” Landcruisers het niet meer deden… Zij leggen de lange afstanden op soms zeer slechte wegen dan ook al af van 2006 en 1998! Ja, deze “ambulance en transportmiddelen” zijn maar liefst al 18 en 26 jaar oud! Net nu toen we van de Amazone kwamen naar de 3.500 meter hoger gelegen Andes bergdorpjes begaf de benzine pomp het door oververhitting veroorzaakt door die enorme hoogte verschillen. Het onderhoud van deze wagens vraagt op deze manier echt te veel…

Ik denk dat het niet meer hoeft te worden gezegd – na 10-tallen jaar medisch missie werk – dat het voor ons als het ware vanzelfsprekend is geworden om deze mensen te bereiken waar de nood het grootst is. Het zijn mensen die ook dikwijls geen hoop meer hebben. Herstel van ziekte, een woord van troost en een teken dat zij niet vergeten zijn maken hen weer gelukkig.

Wij beseffen ook dat we hier levens kunnen redden door preventief te werk te gaan en door de mensen voldoende vroegtijdig te behandelen. De partiele ondervoeding waaraan velen lijden heeft een lage weerstand (immuniteit) die bijvoorbeeld eenvoudige keelontstekingen al vlug leiden naar acute longontstekingen met de dood als gevolg… Deze mensen kennen meestal enkel hun eigen kleine gemeenschap. Verder geraken ze niet. Zij blijven hun hele leven lang op deze plaatsen zonder dat ze over elektriciteit, internet, een medisch centrum, een verpleegster, een dokter, een apotheker of een tandarts kunnen beschikken.

Ons doel is verder niet alleen 1 grote familie te vormen met ons team maar ook zo dicht mogelijk bij de mensen in die dorpen te blijven. Na zovele jaren (1ste maal was in 1986) werken in Bolivia hebben we al heel wat meegemaakt omwille van de heersende corruptie waardoor wij ervan overtuigd zijn geworden dat we best zelf zoveel mogelijke hulp rechtstreeks naar de allerarmsten brengen. Natuurlijk keren we op regelmatige tijdstippen terug of bouwen we een meer strategische gezondheidszorg netwerk uit. We keren dus vaak terug naar dezelfde dorpen, net om het medisch werk meer structuur te geven.

Soms zijn die dorpen volledig geïsoleerd van de buitenwereld. Dit heb ik niet alleen in de Andes of de Amazone mogen ervaren toen grote droogte toesloeg of immense bosbranden uitbraken maar ook in Haïti waar ik samen met B-Fast in de grote aardbeving in Jan. 2010 kon werken. Toen waren er maar liefst ongeveer 250.000 doden en ongeveer 800.000 zwaargewonden. Ook daar hebben we toen13 jaar verder gewerkt (tot 2023) met locale medische teams, het opzetten van enkele medische centra en zelfs ook 2 weeshuizen. Hetzelfde gebeurde in N. Pakistan waar ik onder de minderheidsgroepen aan het werk was gedurende deze periode (2011-2014) toen de Taliban en Al Qaeda daar regeerden. Dit was eerder “noodhulp” onder de minderheidsgroepen maar hield wel levensgevaar in daar medische hulp verlenen aan de minderheidsgroepen toen verboden was.

De wetenschap dat je echt nieuwe hoop kan brengen en levens kunt redden heeft steeds weer de kracht om door te gaan. Dit ondanks de soms erbarmelijke situaties waarin je je kunt bevinden en de grote vermoeidheid.

Met Carolien – mijn echtgenote – hebben we de laatste 6 jaar grote stappen gezet om het vele werk over te brengen aan een volgende “lokale” generatie medisch personeel, vooral dan in Bolivia daar Haïti sinds 2023 verder werken onmogelijk bleek door de alomheersende “anarchie” die er daar op dit moment is (zie “Google”).

We blijven maar een druppel op een wel heel grote kooklaat maar dat wil niet zeggen dat we geen verschil kunnen maken! Elke mens die we kunnen aanraken, bereiken en zorg verlenen is de moeite waard. En zij zijn daarvoor heel dankbaar! Plots voelen ze dat zij er niet meer alleen voor staan en krijgen ze hoop op een betere toekomst!

De nood blijft hoog om de tienduizenden medicijnen jaarlijks te kunnen aanschaffen maar we geloven dat hoe meer mensen dit werk kennen, hoe langer dit werk verder kan gezet worden. Dat heb ik zelf mogen ondervinden. Telkens was er wel iemand met een grote donatie of heel velen met kleinere donaties. Ook onze lokale teamleden willen we voorzien van een minimumsalaris want dikwijls werken we net met die artsen die uit zulke arme streken komen. Zij hebben immers de middelen niet om een medisch centrum op te starten alsook missen ze de connecties om in een stedelijk hospitaal te werken.

Dan komen ze aankloppen bij “Doctors On Mission”… Het mooie is dat ze onze beste gidsen zijn naar deze/hun eigen verafgelegen streken. De motivatie om te gaan helpen en zorgen is dan ook groot.

En zo gaan we verder van dorp tot dorp en willen – samen met ons lokaal team – een rivier van hoop, gezondheid en vreugde laten vloeien doorheen deze streken heen.

Je kunt altijd een korte video over ons recent werk bekijken op YouTube < https://www.youtube.com/watch?v=2ACt3XHZbWg >,

Dank dat ook u overweegt om “Doctors On Mission” verder te helpen!

Dr. Rik & Carolien Celie

www.DoctorsOnMission.org

PS: Wie we zijn:

Dr. Rik en zijn vrouw Carolien werken momenteel in het binnenland van Bolivia. Dr. Rik deed voor het eerst medisch werk in de arme kinderziekenhuizen (1986-1987) in Bolivia. Zijn hart werd diep geraakt door de enorme ellende die hij daar zag. Al in 1990 begon hij dit werk en richtte hij “Doctors On Mission” op. Dit werk zet hij momenteel verder samen met zijn echtgenote Carolien en een nationaal medisch team.