Doctors on Mission: Bolivia

Het is al een tijdje geleden maar hier zijn we met een recente update van ons werk in het verre Bolivia! In onze vorige Nieuwsbrief schreven we reeds over het belang om een nieuw vervoermiddel aan te schaffen om ons 10 tot 12-koppig team veilig te vervoeren naar de verafgelegen gebieden in de Andes, de Amazone en de Guarani regio’s. Onze twee 4×4 Landcruisers van 18 jaar (2006) en 24 jaar oud (1998) vragen de laatste jaren immers te veel (dure) onderhoudskosten. Ze hebben hun beste tijd reeds gehad. Hun erbarmelijke conditie maakt dat honderden kilometers rijden op onverharde wegen, te risicovol geworden is. Om de nieuwe wagen te verkrijgen, werd in de lente een evenement opgezet door bevriende artsen van mijn promotiejaar in de geneeskunde te Leuven, België. Mede dankzij deze actie, maar ook dankzij talloze andere mooie giften, konden we 53.775,00 US$ bij elkaar krijgen om onze gloednieuwe “Doctors On Mission” jeep aan te schaffen! Onze dankbaarheid is groot.

DANKJEWEL x1000 aan allen die hiertoe hebben bijgedragen! 

Het moet worden gezegd: het waren wel erg zenuwslopende maanden om de overdracht van de fondsen veilig en wel naar Bolivia te krijgen. Door de huidige politieke en economisch crisis in Bolivia, onder meer door de eeuwigdurende corruptie die er heerst, verdwijnen soms honderden miljoenen dollars “into thin air”. De schrik dat ook wij deze keer slachtoffer zouden worden, was groot. Het was niet zonder slag of stoot maar onze volharding en nauwe oplettendheid heeft ons behoed voor dit onheil! Ondertussen is er in Bolivia ook een “mislukte” staatsgreep gebeurd alhoewel meerdere bronnen ons toevertrouwen dat ze een sterk vermoeden hebben dat het een bewust georkestreerde staatsgreep was. Het verhaal is complex. Indien jullie meer achtergrond willen weten over het huidige Bolivia sinds november 2023. Zie link  https://globalamericans.org/bolivias-descent-into-deep-chaos-and-the-implications-for-the-region/

Wat ons echt pijnigt is dat het, zoals steeds, de minst begoeden zijn die het meest lijden onder de situatie. Laat ons hopen dat dit ooit ten goede mag veranderen! Om het met de woorden van de Nederlandse poëet Toon Hermans te zeggen: “De zon gaat op, de zon gaat onder, maar nooit uit”. Het geeft ons alvast de nodige kracht om met volle moed verder te gaan met de medische expedities!

Voor onze meest recente tocht vertrokken we vanuit onze 3.500 meter hoge Andesbasis naar kleine bergdorpjes zoals `Molle Punku` & `Pampa Yampári` waar onze toegewijde artsen, zoals steeds, hun beste beentje voorzetten om iedereen te voorzien in hun behoefte. De bevolkingsgroepen die wij bijstaan, wonen meestal op het platteland en zijn voornamelijk boeren (campesinos) of gewone arbeiders die meehelpen om hun schaarse vruchtbare grond te bewerken. De noden zijn daar het grootst.

Naast de medische consultaties bij de dokters vormt onze tandarts Fernando al jarenlang een onmisbaar onderdeel binnen ons team. Heel geduldig neemt hij steeds zijn tijd om het gebit van de kinderen grondig te onderzoeken en te behandelen. Met didactisch materiaal en de nodige humor wijdt hij zich ook toe aan het geven van basislessen tandhygiëne om de vele kinderen (en hun verzorgenden/ouders!) de noodzaak uit te leggen over het poetsen en het flossen van hun tanden. Geen overbodige luxe als je weet hoe beschadigt het gebit van vele volwassenen (vaak) zijn. Het is geen uitzondering dat kinderen binnen deze dorpen nog nooit een tandenborstel hebben gezien! Met graagte voorzien we hen dan ook steeds van een nieuwe tandenborstel, tandpasta en flosdraad.

In het dorpje `Molle Punku` was het erg aandoenlijk om te zien hoe enthousiast de vele kinderen waren toen ze van Carolien vernamen dat ze allemaal het recht hadden op een beschildering op de hand/arm of wang nadat ze bij de tandarts waren geweest. Ze waren helemaal niet meer te houden toen ze ook nog eens de zelfgemaakte puzzelwedstrijd zagen die Carolien had voorzien. Vreugdekreten alom! Allemaal stonden ze in de rij om als winnaar uit de bus te komen want voor hen is het verkrijgen van een beschildering in het gezicht iets heel bijzonder. Een waar voorrecht!

Na onze tochten in de Andes, zijn we vervolgens afgezakt naar de verafgelegen dorpjes in het Amazonebekken van Chiquitania (het oostelijk deel van Bolivia tegen de Braziliaanse grens). Dit gebied vormt een vaste regio waar we regelmatig terugkomen en daardoor de dorpsbewoners persoonlijk kennen en hun kinderen langzaam zien opgroeien. Zo zagen we in het dorpje `Quitunuquiña` een jonge vrouw (Juanita) terug die Carolien erg was bijgebleven door haar guitig, speels karakter. Ze heeft nu een zoontje van 18 maanden oud (zie foto Dr. Rik) en stelt het heel goed.

Eén van de grootste uitdagingen blijft het voorzien van de nodige medicatie om iedereen voldoende te kunnen helpen. Die behoefte is onuitputtelijk. Niet vreemd als je weet dat het verkrijgen van hulp in de verafgelegen dorpen zo`n grote struggle blijft. Deze bevolkingsgroepen hebben weinig tot geen middelen om zichzelf dit fundamenteel mensenrecht toe te eigenen. Het consulteren van een arts is hier geen normaliteit zoals bij ons in het Westen. Aldus streven we ernaar om alle consultaties en medicatie gratis te blijven aanbieden. Elke expeditie (medicatie, transport, brandstof, vergoeding voor de vrijwillige artsen, onderhoud van de wagens, verblijfskosten, etc.) kost al gauw rond de 2.000 Euro. Het sponsoren en aanleggen van een reservefonds blijft dan ook één van onze prioriteiten om hierin te blijven voorzien.

Momenteel hebben we nog een achterstand in te halen van 6.620 US Dollar. Maar we vertrouwen erop dat we dit spoedig terug kunnen aanvullen. Zeker nu we duidelijk merken dat ons team langzaam groeit en daarmee ook het aantal tochten. Wat ons alvast het vuur in onze harten blijft geven, is de schoonheid in het contact met deze mensen en hun dankbaarheid. Het is een vuur binnen “Doctors On Mission” dat al 34 jaar mag branden. Laat ons die vlam samen brandende houden zodat we liefde, hoop en vreugde mogen blijven brengen.

Het nieuws dat ons tot groot genoegen schenkt, is de graduatie van onze jongste dokter Enrique Iglesias (ook wel `Kike` genaamd). Hij is de zoon van onze lokale boekhouder (Dhr. Sandro Iglesias) en studeerde dit jaar af als arts. Steeds meer vergezelt Dr. Enrique ons op de medische tochten, alsook Sandro zijn twee dochters `Fabiana` (vierdejaars studente geneeskunde) en `Cielo` (afgestudeerd boekhoudkundige) maar ook `Briana`, dochter van Dra. Sheryl en Dr. Julio en `Laetitia`, dochter van onze apotheker Jorge. Ze is laatstejaarsstudente humaniora die heel graag tandheelkunde wil verder studeren. Dan is er nog een bevriende (jonge) arts, Dr. Fernando, die ons spontaan wou vergezellen om mee te werken in de “Chiquitania” regio. Dankjewel voor jouw aangeboden hulp Fernando!!

Samen met onze vaste ploeg, zoals Dr. Julio en zijn echtgenote Dr. Sheryl, vormen we een hecht medisch team! Het is hartverwarmend om te zien hoe ze allen vol toewijding hulp willen bieden aan de minstbedeelden in hun land. Dit biedt hoop en perspectief! Niet alleen voor de toekomst van onze vzw maar ook voor de jonge generatie artsen in eigen land. Maar al te veel artsen vertrekken immers na hun studies naar het buitenland terwijl er zoveel tekorten zijn in eigen land. Ook Dr. Enrique wil zich gaan specialiseren in Argentinië (Cardiologie) maar verzekert zijn familie dat hij terug zal keren om zijn kennis volop in eigen land in de praktijk te brengen. We wensen hem het allerbeste toe en veel moed/kracht om zijn studietraject met vrucht te volbrengen! We zullen hem missen!

P.s.: Sommigen onder jullie zullen dit nog niet weten maar de situatie in Haïti is sinds 2022-2023 zeer ernstig geworden. Er heerst momenteel een totale anarchie met moordpartijen, folteringen, gijzelingen van blanken voor veel losgeld, etc. Alles begon na de moord op hun president “Jovenel Moïse” in Juli 2021. Het is er zo erg geworden dat we al onze Haïtiaanse projecten, met spijt in het hart, hebben moeten verlaten. Wie kon vluchten is gevlucht. Zoals ook 80% van ons lokaal team. Na de aardbeving met honderdduizenden doden (officieel cijfer is rond de 250.000) in 2010, een cholera-epidemie en verscheidene hevige orkanen is dit echt wel het minst wat de Haïtiaanse bevolking nodig had. Het is onze hoop dat Haïti een betere toekomst tegemoet mag gaan!