Pressing on…
Het jaar 2023 werd tot op heden een vrij lastig maar toch ook hoopgevend jaar voor ons medisch team. Zelf had ik te kampen gehad met een zeer hoge bloeddruk vooral op grote hoogte (boven de 3.500 meter) en omwille van de nodige stress (te veel zieken en geen medische voorzieningen) maar met de nodige medicatie en wat extra rust kon ik toch terugkeren naar de de plaatsen waar we aan het werk waren. Dit is volgens de Cardioloog ook zeker niet abnormaal. Enige rust is soms nodig voor mij en Carolien om hierin door te zetten. Toch blijven we positief in alle omstandigheden.
Boven de 3.000 meter ganse dagen medisch werk doen is al een hele uitdaging. Van op die hoogte hebben we terug Medische expedities ondernomen naar verlaten dorpen tot 3.500 meter. Dorpen die geen enkele medische voorziening hebben. Er is geen arts, apotheker, medisch materiaal of medicatie te bespeuren. Dit nemen wij dan ook allemaal zelf mee met ons team. Dankzij de vele acties konden we in Bolivia gelukkig de nodige geneeskundige materialen aanschaffen en aankopen.
De nog jonge leider van het dorpje was zichtbaar ontroerd door ons bezoek en zoals bij alle dorpen is het ook zijn droom om een eenvoudig medische centrum te bouwen en dit centrum dan te integreren in het nationaal Boliviaanse gezondheidsbeleid. Daaraan hebben we al vele malen geholpen de afgelopen 33 jaar.
Hoe dieper we de Andes intrekken, hoe duidelijker het wordt dat de ouderen stilaan de meest “noodlijdende” bevolking is doordat bijna alle jongeren naar de grote steden trekken om er te studeren of te werken. Er is gewoonweg geen toekomst in deze verlaten Andes dorpen. Maar al te vaak blijven de oudere mensen verweesd achter. De dankbaarheid onder hen is dan ook zeer groot bij onze komst.
Armoede en ziekten zullen altijd blijven bestaan… Toch proberen we druppelsgewijze de vele verlaten gebieden te bereiken en mens per mens te behandelen. Meestal hebben we te maken met hele lange wachtlijsten…. Dikwijls komen de mensen van dagen wandelen toe met dan nog soms de grootmoeder in een kruiwagen. Het zijn ongeziene taferelen.
Verder heb ik op dit moment het bezoek van mijn zoon Bart die op zijn 30ste nog steeds verder specialiseert in verscheidene takken van de reconstructie geneeskunde in LA (USA) en Oxford. Hij werkt nu samen met “Operation Smile” om het laatste deel van zijn lange specialisatie af te maken. Hij was deel van een team dat maar liefst 64 operaties deed van de 300 geselecteerde mensen gedurende de afgelopen weken. Ondertussen is hij weer overgevlogen om zijn studies verder af te werken.
Ondanks de vele noden doen wij door en geven we niet op in deze aan ons gegeven opdracht. Ik ben dan ook dankbaar dat – ondanks de vele tegenslagen – Doctors On Mission blijft groeien en bloeien. Het mooiste is te zien dat deze missie meer en meer een echte Boliviaanse missie wordt waarbij Boliviaanse artsen zich vrijwillig aansluiten opdat alzo het Medische werk op continue wijze kan verder gezet worden.
Hartelijke groeten van Rik, Carolien en onze doctors On Mission teams.
PS: Vele foto’s van het werk kunnen gezien worden op Facebook als je de naam “Rik Celie” intikt.