Nieuws van Dokters op missie, van Rik & Carolien Celie

Dit is Elsa, die dankbaar is dat ze de gedachten van Dr.Rik Celie met zijn geweldig Doctors on Mission team probeert te helpen omdat Rik nog overspoelt zit door werk aan de Boliviaanse – Braziliaanse grens. De woorden, gevoelens en ervaringen zijn van hem. 

Rik kennende sluit ik mij volledig aan zijn verzoek: als je kunt, help dan alsjeblieft! Ik geef al jaren maandelijkse giften aan Rik en zijn lokale Doctors On Mission teams. Wat kan ik nog meer doen, vroeg ik me af. Ik heb geen roeping om dokter te worden of om in de Andes of de jungle te gaan werken. Ik heb wel een levenslange roeping om te helpen, vooral de allerarmsten. Ik weet niet wat jouw roeping is. Misschien heb jij, net als ik, een missie om te doen wat je kunt – zoals geld geven waar het zo hard nodig is. Geef alsjeblieft, en deel dit bericht ook. Er staat een inschrijfknop onderaan, zodat mensen op de hoogte kunnen blijven. Ik zou graag zien dat nog veel meer mensen Rik steunen en zijn geweldige levenswerk. Doctors On Mission is bedoeld als een nalatenschap aan de wereld en de hoop is dat dit levenswerk nog heel lang zal duren, ook al zal Rik er op een bepaald moment niet meer zijn. Zijn wens is dan ook dat dit werk zal blijven groeien. Doctors On Mission is een erkende instelling waarbij je kunt genieten van 45% Fiscale aftrekbaarheid.

Ik – Elsa – sluit dan ook af met de links voor donaties. Ik help Rik (zonder kosten) omdat hij het te druk heeft met het helpen van anderen. Op dit moment is hij in de Boliviaanse Andes en het Boliviaanse Amazonegebied en wil hij het nieuws verspreiden nog voor het einde van het jaar wetende dat dit – omwille van de fiscale aftrekbaarheid – belangrijk is. 

Nu is Rik aan de beurt, beginnend met een paar korte brieven die hij me schreef:

________________________

We leven nog, wat soms moeilijk te geloven is, gezien de ernstige symptomen waaraan wijzelf en de meesten van het team leden toen we zes maanden geleden uit het Amazonegebied kwamen. Godzijdank konden we na ons werk daar deze gevaarlijke streken verlaten. We werden zelfs weer gezond en konden na behandeling in de zomer van 2023 terugkeren naar Bolivia. Maar genoeg nu over al voorbijgaande ziekten en symptomen. We weten waarom we doen wat we doen en dat is toch het aller voornaamste. 

Zoals jullie al weten, heeft de pandemie Zuid-Amerika getroffen met honderdduizenden doden. Het dodental was enorm gezien de heel lage immuniteit van de meeste mensen.  Er stierven ook veel artsen en hulpverplegers als die er al waren. Het was een ramp wat ik toen voor mijn ogen zag. 

Het kwam dan ook nog vlak na een groot persoonlijk verlies, de vroegtijdige dood van een van mijn beste vrienden, de Boliviaanse dokter “Dr. Ino”, die net leider van Doctors On Mission werd. Ik heb meer dan 28 jaar met hem samengewerkt. Hij stierf op 52-jarige leeftijd aan de ziekte “Chagas” die 20 miljoen mensen in de Andes treft. Als arts wist ik wat de waarschijnlijke uitkomst was, omdat er voor “Chagas” na tientallen jaren nog geen oorzakelijke genezing beschikbaar is. Dit komt omdat deze ziekte wereldwijd voor komt en dus ook geen aandacht of gekd krijgt van de Wetenschappelijke onderzoekscentra of de farmaceutische diensten. 

Het verlies van Dr. Ino was een dubbel verlies – niet alleen een persoonlijk verlies maar ook een enorme klap voor Doctors On Mission. Ik hoop in ieder geval tot mijn 70e in Bolivia te kunnen blijven werken. Ik ben nu bijna 63 en heb al veel levensbedreigende ziekten overwonnen. Toch is het brandende verlangen om mensen in grote nood te helpen enorm. En Doctors On Mission is bedoeld om op lokaal niveau door te groeien.

_________________________

We kwamen net van ons medisch werk (gratis voor iedereen (want geen geld aanwezig) naar onze basis in de Andes (3.500 meter hoogte). 

Ik werk op die hoogte met vergaderingen, repareer defecten aan de ambulances, zoek medicijnen, help mijn lokale doktersteamleden – allemaal dingen die een normale arts niet hoeft te doen. En daar komt nog bij dat ik niet alleen mijn patiënten maar ook de lokale artsen en ander hulppersoneel zelf moet betalen. Deze artsen komen uit deze zeer arme regio’s en hebben hun studies afgerond met grote schulden. Ook hebben velen al een jong gezin omdat geboortebeperking niet bestaat in deze regio’s en mensen trouwen als ze begin 20 zijn. Geboortebeperking bestaat niet omwille van gebrek aan kennis maar omwille van gebrek aan middelen. 

Mag ik zeggen dat medicijnen, operaties, alle tijd die we besteden aan consulten voor deze patiënten gratis zijn daar er geen geld circuleert tenzij in de grootsteden waar we alles aanschaffen. Zij worden betaald dankzij jullie! Ik ben dan ook zo dankbaar voor alle giften van mensen zoals jullie. Het beste zijn maandelijkse donaties zodat een zekere planning kan opgezet worden. Anders tasten we in het duistere.

Je moet me geloven, er zijn niet veel mensen zoals jij …. Meestal weet ik niet hoe ik verder moet, maar op de een of andere manier gaan we door met wat we 33 jaar geleden zijn begonnen (en dat was veel). Het eerder socialistisch – communistisch regime hindert ons alleen maar. 

Morgen (ja, op een zondag) moeten we verder en vertrekken we naar het werk in het Boliviaanse Amazonegebied vanwege de grote nood – bosbranden, enz…. Nooit heb ik hier zoveel “mist” gezien maar het is allemaal “humo” en “smog” dat wordt veroorzaakt door ongeveer 2730 bosbranden die ons – zo vermeldt toch een lokaal krantje – omgeeft. De temperaturen zijn steevast rond de 45 graden Celsius en de droogte is hier ongekend. Zelfs de zon is niet te zien door de “smog” wat ik nooit eerder gezien heb hier.

Nu moet ik gaan slapen want we moeten weer een expeditie voorbereiden door op zoek te gaan naar goedkope medicijnen, ons voertuig te repareren en vergaderingen te houden om zeker te weten waar de nood het hoogst is, waar er een epidemie is of waar veel tropische ziektes voorkomen. Het kunnen ook normale ziektes zoals er nu door de rook veel acute bronchitis is, keelpijn die levensbedreigende longontstekingen worden of parasietenziektes die dikwijls tot de dood kunnen lijden door dehydratatie )uitdroging). (Een eerdere studie – die ik deed jaren geleden toonde aan dat elk kind hier met gemiddeld 400% parasieten zit ofte ieder kind lijdt aan gemiddeld 4 verschillende paradieten per dag .  Elke parasiet staat voor 10.0000 den eitjes, larven, volwassen parasieten/

Ik zie nog steeds zeer veel patiënten per dag en natuurlijk heel wat meer als ik met mijn medische teams ga. Ik weet dat het ongelooflijk klinkt. Dit medisch werk is niet dagelijks vol te houden… De dagen gaan zo snel… De behoeften zijn overweldigend… De grootste zorgen zijn altijd waar we de medicijnen kunnen kopen en of dit financieel haalbaar is. 

Vanavond/vannacht wil ik jullie bedanken. Zonder jullie zouden we dit werk niet kunnen doen. Hier ergens in een kleine verblijfplaats met elektriciteit en Internet.

Mijn passie is altijd om mensen te helpen, om de allerarmsten te helpen. Dat was mijn droom, zelfs als jongen. Wat me het meest raakte, was een artikel van de WHO dat er elke dag meer dan 30.000 kinderen onder de 5 jaar sterven aan slechts 5 gemakkelijk te voorkomen ziekten. Dat zijn meer dan 8 miljoen kinderen onder de 5 jaar die sterven omdat er geen dokter is om ze te helpen. Dit was 30 jaar geleden. Op Google hebben ze het nu nog over over 5,2 miljoen kinderen onder de 5 jaar die elk jaar sterven aan slechts 5 gemakkelijk te voorkomen ziekten.

Ik ben zo dankbaar dat jullie om mij en mijn missie geven. Dat jullie luisteren naar mijn boodschap. Alleen dit maakt ons werk mogelijk.

_________________

Iedereen die geeft, toont zijn hart met zijn goede daden. Dat is zo nodig. Jullie hebben een hart voor het werk dat ik doe. Ik ben jullie daar dankbaar om.

_________________

Sommigen van jullie hebben heel weinig tijd. Ik heb nog zoveel meer te delen, maar als je geen tijd meer hebt, zijn hier donatielinks:

https://doctorsonmission.org/english/donate/

_________________

Soms wou ik dat ik van kinds af aan kon beginnen, maar er is een gebrek aan tijd voor jou om te lezen en voor mij om te schrijven.

Als er één groot wonder is, dan is het wel dat ik nog leef nadat ik de minderheden in Noord-Pakistan (in Peshawar, etc.) heb geholpen (hoewel dit verboden was) toen de Taliban en Al Qaeda regeerden. Het gevaar was dat ze ons zouden doden – en inderdaad hebben ze veel artsen gedood, waaronder een goede Noorse vriend en collega. Een ander wonder gebeurde met een aardbeving in Haïti (jan. 2010), waar ongeveer 250.000 doden vielen en 800.000 zwaargewonden. Toen stierven alle mensen in het kleine huisje vlak naast de plek waar ik sliep. Ik overleefde het met een minimum aan verwondingen.

Maar kijk eens op www.DoctorsOnMission.org. Ik denk serieus dat we soms te bang zijn om geld te vragen en, niet voor mij maar voor deze erkende medische missie, die ik zelf heb opgericht. De volle 100% van alle donaties wordt doorgestuurd naar Doctors On Mission op het veld (Bolivia, Haïti, Pakistan, etc… want iedereen die meehelpt doet dit op vrijwillige basis.

Een groot probleem is dat onze missie nu veel duurder is, na 3 decennia van ontwikkeling.  Soms lijkt het erop dat veel mensen niet begrijpen hoe moeilijk het is om deze missie in stand te houden in o.a. de armste regio’s van het armste land in Zuid-Amerika.

Ik heb altijd gedacht dat als ik de armste regio’s in de armste landen zou kiezen, ik een verschil zou kunnen maken, vooral als ik mezelf zou kunnen vermenigvuldigen met lokale artsen, tandartsen, enz. Dat was DE reden waarom ik mijn studie geneeskunde, tropische ziekten en een co-assistentschap in de chirurgie ben begonnen.

Geld is het probleem in deze landen. Er is een grote motivatie van de artsen, tandartsen en verpleegkundigen die uit deze regio’s komen. Op de eerste foto, in het midden, staat mijn goede vriend Dr. Ino, met Dr. Oscar en Dr. Esther.

Er is zoveel meer te vertellen over alles wat ik heb meegemaakt, maar de tijd is te kort om zelfs maar een poging te doen na 33 jaar de armen te hebben gediend. Eerst een stage van 8 maanden in 1986-1987 in de arme ziekenhuizen in Bolivia. Daarna een onderbreking tot 1990. Vanaf 1990 heb ik er zo goed als voortdurend gewerkt. 

________________

Zoals velen weten heeft dit ook wel enig impact gehad op mijn gezondheid. Ik moet geregeld verder opgevolgd worden door allerhande eerder chronische aandoeningen waar ik – als arts – middenin sta.

Vroeger bleef ik 4 jaar in het buitenland maar nu moet ik regelmatig naar België terugkeren voor verdere follow-up. Door mijn gezondheidssituatie kan ik niet meer altijd het zware werk doen dat ik vroeger deed. Sinds het einde van de zomer, toen ik – Godzijdank – weer genezen was, smeekt mijn Boliviaans medisch team me om terug te komen naar het Amazonegebied, om naar verschillende dorpen te gaan waar al jaren geen arts meer is geweest. Bovendien was er een Dengue-epidemie uitgebroken. Dit kan erg gevaarlijk zijn omdat je dood kunt bloeden zonder de juiste zorg, zeker als je het al had zoals ik. Het verhoogt het risico om te sterven aan een tweede infectie door interne bloedingen. 

________________

Heel belangrijk.  Op dit moment zijn we hard op zoek naar een nieuwe Toyota Landcruiser Ambulance.

De enige twee die nog functioneren van de 5 die we hebben zijn nu 17 jaar oud. De reparaties zodra we terugkeren van deze modderige grindwegen in het binnenland zijn extreem kostbaar.

Deze voertuigen en mijn 35 jaar oude “Hospital Truck” zijn volledig versleten. 

Nog belangrijker is misschien wel dat ik op zoek ben naar een 50 tot 100 nieuwe sponsors die maandelijks 50 tot 100 Euro zouden kunnen afstaan om de tienduizenden medicijnen te kunnen blijven betalen. Het grootse probleem hierbij is dat als je met bijvoorbeeld 10 dokters werkt je ook 10 keer meer patiënten (gratis) ziet en 10 keer meer medicijnen nodig hebt! Steeds wachten ons honderden patiënten op. 

Een nieuwe ambulance (omgevormde Toyota Landcruiser) kost ongeveer 50.000 Euro. 

Het is moeilijk om een schatting te maken van de maandelijkse kosten voor het kopen van medicijnen, het ondersteunen van onze financieel arme artsen, tandartsen, verpleegkundigen en ander verplegend personeel die uit deze regio’s komen en met grote schulden zijn afgestudeerd. Tegelijkertijd zijn zij onze beste gidsen.

We moeten ervoor zorgen dat Doctors On Mission door kan gaan als een nieuwe generatie van lokale artsen, tandartsen, verpleegkundigen en pastors bereid is om het voorbeeld te volgen dat wij hebben gegeven.

We hopen dat we kunnen blijven rekenen op jullie steun en financiële bijdragen. Dit is zo belangrijk voor het leven van zoveel kleine kinderen, verzwakte jonge vrouwen en ouderen. Met Doctors On Mission hebben we het over waarschijnlijk honderdduizenden (100.000’s) levens in de loop van 33 jaar. We zijn de tel kwijtgeraakt van het aantal mensen dat we hebben geholpen. Maar ik herinner me dat we in één jaar, toen we nog alles bijhielden, meer dan 23.000 mensen hadden behandeld.

Met dank aan jullie voor al jullie zorg en liefde, al jullie morele steun en jullie belangrijke financiële bijdragen. Bedankt dat jullie Doctors On Mission in jullie hart hebben gesloten en deel van jullie leven hebben gemaakt! 

Verder wens ik jullie allemaal nog een geweldige Kersttijd en een voorspoedig 2024 toe!

Nog veel warme liefdevolle wensen van mij (Rik), mijn vrouw Carolien en het hele team – artsen, tandartsen en verpleegkundigen van Doctors On Mission – en de vele mensen wiens leven jullie hebben geraakt.

Met veel dankbaarheid voor jullie zorg en steun vanuit het diepst van ons hart!

Liefs,

Rik 

Dr. Rik & Carolien Celie

www.DoctorsOnMission.org 

PS. Dit is Elsa, met afsluitende gedachten. Ik volg Dr. Rik al vele jaren en geef maandelijks aan zijn missie omwille van de voortdurende noden. Ik vraag jullie om alsjeblieft te doneren aan hem en zijn medische missie!