11/18 Bolivia en Haiti

Het uitgaan van onze medische teams binnen deze gebieden is een opdracht dat ik reeds met hart en ziel vervul gedurende 28 jaar (sinds 1990). De primaire stappen hiervoor zijn gezet tijdens een eerste stageperiode in Bolivia gedurende een 6-maand lange periode (jaren 86′-87′). Tot nu toe zijn we erin geslaagd om de focus steevast te behouden: de meest verstoten, lijdende en hongerige (soms stervende) mens bijstaan met de broodnodige en noodzakelijke medische hulp.

Een stralende lach… 

Tot mijn vreugde heeft Bolivia en Haïti mijn vrouw Carolien bijzonder goed onthaald. Ze doet fantastisch werk als tandartsassistente (Bolivia) en beginnende verpleegster (Haïti), een groot contrast met haar jarenlange studie in de kunst aan de Universiteit van Antwerpen. Haar grote zorg, en vooral liefde voor de mensen, wordt erg gewaardeerd. Ze beseft het soms zelf niet maar met haar stralende glimlach en warme persoonlijkheid verrijkt ze de bevolking met een beetje meer hoop en kracht.

BOLIVIA

Ons jarenlange werk in de Andes op onze Missiebasis (Yamparaez) en in Tarija (Guaranies) kon opnieuw worden hervat waarna we met hernieuwde krachten richting de Aeoreo’s en de Quitucunuquiñas vertrokken in het Amazonegebied. Hun problemen al even complex als hun namen… In het hete, vochtige klimaat hebben we lange vruchtbare dagen doorgebracht waarin we veel mensen konden helpen. De belofte om zo snel mogelijk terug te komen voor het verlenen van de nodige zorg is er eentje om te behouden! Voor een visuele indruk van deze ervaring zie www.facebook.com/drrik (“scroll” een beetje terug, weg van de meest recente post). Indien je een betere resolutie wenst in het kader van speciale gelegenheden zijn we steeds bereid om jullie enkele foto’s door te sturen via “WeTransfer”.

Naast het verrichten van de medische tochten vormde ook het herstel van onze meer dan 30 jaar oude tweedehands hospitaal vrachtwagen (sinds 1996) een belangrijke rol. Dat het herstel helemaal geen sinecure is, werd al snel begrepen. We hebben reeds 4.650 dollar uitgegeven om het mechanische gedeelte te herstellen maar botsen nog op een tekort van 5.000 dollar waarmee we de vrachtwagen willen voorzien van een noodzakelijke beschermlaag bestaande uit aluminium. Schade als gevolg van schurende boomtakken hebben doorheen de jaren talloze kleine scheurtjes veroorzaakt in de schil van de vrachtwagen (Boliviaans: “Papel Plastico”). Gevolg: heel wat binnensijpelend vocht heeft in deze tropische/vochtige Amazone-streek een groot deel van het interieur vernield.

Naast het voorzien van deze beschermlaag heeft ook het elektrisch gedeelte een dringende opknapbeurt nodig, moeten de leidingen worden herzien en is het nodig om de 6 zonnepanelen op het dak van de vrachtwagen te herstellen om o.a. het laboratorium in werking kunnen stellen. Een behoorlijke opgave. Ik vermoed dat we in totaal 15.000 dollar aan reparatiekosten zullen hebben. Dankzij jullie hulp is meer dan de helft van het bedrag reeds ontvangen (waarvoor dank!) en koesteren we de hoop om ook de overige herstelwerkzaamheden te kunnen bekostigen.

HAITI

Na onze medische tocht in Bolivia vervolgde we onze weg richting de Haïtiaanse bergen. Het werd een zeer intense en belangrijke (levensreddende voor velen) onderneming gezien er geen enkele arts hulp komt bieden. Jawel, je leest het goed, geen enkele arts! Het is een patroon dat zich ook laat zien in de verre binnenlanden van Bolivia. In mijn 25 jaar lange loopbaan als arts kan ik (helaas) getuigen van een steevaste afwezigheid van de grote NGO’s in die streken. De enige uitzonderingen op de regel waren ‘Artsen Zonder Grenzen’ met een kliniek in de tweede grootste stad van Haïti (Carrefour) en de historische hoofdstad van Bolivia (Sucre). Ook ‘Foster Parents Plan’ had in deze laatste stad een kleine vestiging. Het diepe binnenland viel echter tekens uit de boot. Zo herinner ik me een voorbeeld dat ons team, tot mijn grote verwondering, werd gevraagd om gratis honderden baby’s en kinderen te onderzoeken in het diepe binnenland. Ondanks hun vele projecten waarbij het merendeel van de kinderen werden gesponsord, bleef ons team het werk verrichten zonder enige vergoeding. Ik heb in deze streek nooit 1 dokter van de organisatie gezien die hen vertegenwoordigde. Een feit dat vragen doet oprijzen….

De huidige tocht in het Haitïaanse berglandschap konden we doorkruisen in onze recent aangekochte tweedehands Ambulance: een Toyota Landcruiser Jeep met reeds 220.000 km op de teller. Het is een aankoop dat we nog steeds aan het afbetalen zijn. Een bedrag van 10.000 US$ van de in totaal 15.000 US$ hebben we reeds mogen ontvangen! Het belang van deze wagen is bijzonder groot gezien het ons in staat stelt om de verst afgelegen en armste gebieden – waar de noden het hoogst zijn – te kunnen bereiken. De bergpaden die we moeten trotseren zijn immers een heuse uitdaging… een waar Parijs-Dakar verhaal (en meer!). Een diversiteit aan rotsformaties en zanderige wegen transformeren immers maar al te dikwijls in diepe, bijna ondoordringbare, gevaarlijke modderpaden. Stijle tot zeer stijle hellingsgraden van de wegen ( > 20%) zijn er de regel en maken het ons allesbehalve gemakkelijk. Gelukkig mochten we deze tocht uitzitten met een 4×4 en zonder zware regens. Dit stelde ons in staat onze bestemming te bereiken na de lange reis: het arme dorpje ‘Manceau’. Zie foto’s via www.facebook.com/drrik. En zoals reeds gezegd; ook hier kunnen hoge resolutie foto’s verkregen worden via “WeTransfer” binnen het kader van promotie of kleine presentatie.

Laat er geen vergissing rond bestaan: heel veel lokale artsen, verpleegsters en tandartsen zitten te smeken om hun eigen bevolking te helpen maar door gebrek aan geld en de extreem armoedige omstandigheden zijn ze onvoldoende, tot helemaal niet, in staat de nodige medicatie te voorzien en de verplaatsingskosten te vergoeden. De dagelijkse strijd om zichzelf te onderhouden eist al meer dan genoeg. Wij kunnen echter al heel veel doen via (kleine) maandelijkse giften. Het kan hen helpen hun edelmoedige idealen te ondersteunen. Wij kunnen hen de nodige duwtjes in de rug daadwerkelijk geven. Ons DM team spreekt hun taal, heeft kennis van hun veelzijdige cultuur, komt rechtstreeks in aanraking met de lokale bevolking en kent daardoor de huidige noden van de vele baby’s, kinderen, (jong)volwassenen en ouderen. Geloof me vrij: hun lijden is reëel! 

Om te eindigen nog even dit… een blij weerzien: het weeshuis ‘TALITA CUMI’  

In Bolivia wilde ik graag mijn vrouw Carolien het huis laten zien waar ik twintig jaar geleden heb gewoond en waar ook de hospitaal vrachtwagen een onderkomen kende. Toen ik in 1998 naar de bergen in de Andes vertrok, besloot ik om samen met enkele anderen mijn woonplaats te transformeren tot een weeshuis: ‘Talita Cumi‘ ofwel ‘Little girl, I say to you, arise‘. De eerste weeskinderen die we konden opvangen waren ernstig tot zeer ernstig misbruikt. Nu heb ik mijn oude woonplaats opnieuw bezocht en kon hierbij met vreugde in het hart vernemen dat dit weeshuis reeds 500 kinderleventjes kon begeleiden. Wat bijzonder!!!

(zie http://www.talitacumi.org).

Hartelijke groeten vanuit het verre Haiti 

Vanwege onze DM teams Bolivia/Haïti, Carolien en mij 🙂

Rik